ماجرای برخورد یك سیارك به زمین چیست؟!
متخصصان بار دیگر جهت بررسی یک بحران فرضی یعنی برخورد یک سیارک به زمین بصورت مجازی دور هم جمع شدند.
به گزارش پارسی کاو به نقل از ایسنا، هر دو سال یک دفعه، دانشمندان و کارمندان بخش خدمات اضطراری بعنوان قسمتی از کنفرانس "دفاع از سیاره" که توسط فرهنگستان بین المللی کیهان نوردی برگزار می گردد دور هم جمع می شوند تا درباره ی تهدید فرضی برخورد یک سیارک به زمین با هم بحث کنند.
در این مانور که از تاریخ ۲۶ آوریل(ششم اردیبهشت) تا ۲۸ آوریل بصورت آنلاین انجام شد این گروه سیارکی را در نظر گرفتند که تا شش ماه دیگر فرضا به زمین برخورد خواهدنمود.
در وهله ی اول باید تا جایی که می توان اجرام، مدار و اندازه ی آنها را شناسایی کرد. تا حالا دانشمندان بیش از ۲۵ هزار مورد سیارک و ستاره ی دنباله دار نزدیک به زمین پیدا کرده اند که تهدیدی برای زمین به حساب نمی آیند. این اجرام یا هیچگاه وارد مدار زمین نمی شوند و یا به اندازه ی کافی کوچک هستند که هنگام ورود به جو زمین کاملا بسوزند.
اگرچه تا حالا همه ی سیارک هایی که اندازه بزرگی داشتند و در فاصله ی نزدیکی از زمین قرار گرفته بودند در فاصله ای ایمن از کنار آن رد شده اند، اما متخصصان دفاع از سیاره می خواهند برای زمانی که احتمال برخورد وجود دارد آماده باشند. بدین سبب برای این کار مانوری فرضی انجام می دهند. در طول این کنفرانس گروهی از دانشمندان ناسا و دانشمندان دیگر هشدار برخورد سیارک را به صدا درمی آورند. طی چند روز گروه داده ها را بصورت مرحله ای فاش می کند تا مشابه تحقیقات واقعی باشد بطوریکه داده ها بصورت مرحله ای و زمان بر به دست بیایند.
در طول این برنامه همه ی افراد گروه از دانشمندان سیارک ها گرفته تا وکلا، مهندسین فضاپیماها و کارمندان خدمات اضطراری به چالش هایی که ممکنست با آن روبه رو شوند فکر می کنند و اینکه چه تصمیماتی می توانند بگیرند و نیاز به چه اطلاعات و برنامه ریزی هایی دارند.
روز اول مانور کشف سیارک فرضی، ۱۹ آوریل ۲۰۲۱
در این مانور سیارک فرضی در ۱۹ آوریل ۲۰۲۱ کشف شد و روز بعد وجود آن تایید شد. این سیارک توسط مرکز بررسی ریزسیاره ها “۲۰۲۱ PDC” نام گرفت. نام انتخاب شده برای آن سه حرف انگلیسی دارد به جهت اینکه بر روی فرضی بودن آن تاکید شود برای اینکه که برای نام گذاری سیارک ها هیچگاه از سه حرف استفاده نمی گردد.
یک روز بعد از کشف این سیاره مرکز پیشرانه جت ناسا و آژانس فضایی اروپا هر دو تاریخ های بالقوه برخورد این سیاره را مشخص کردند و هر دوی سیستم های بکار رفته بر روی یک تاریخ به توافق رسیدند و اینکه این برخورد در تاریخ ۲۰ اکتبر ۲۰۲۱ رخ خواهد داد تنها شش ماه دیگر. با این وجود احتمال برخورد کم است چیزی در حدود ۱ به ۲۵۰۰ و تنها با گذشت دو روز نمی توان احتمال برخورد را به شکل بهتری تخمین زد.
اطلاعات فیزیکی این سیارک در دسترس نیست و اندازه ی آن می تواند از ۳۵ تا ۷۰۰ متر متغیر باشد.
طول دوره ی گردش این سیارک در مدار ۵۱۶ روز است و صفحه ی مداری آن ۱۶ درجه به سمت صفحه ی مداری زمین متمایل است. هنگامی که برای بار اول مشاهده شد در فاصله ی ۵۷ میلیون کیلومتری زمین قرار داشت و با سرعت پنج کیلومتر بر ثانیه به سمت زمین در حرکت است. در طول روزهای آینده با افزایش داده ها احتمال برخورد آن افزایش می یابد.
در طی سه هفته ی بعد این سیارک بیشتر به زمین نزدیک می شود و در نهم ماه مه به نزدیک ترین فاصله می رسد اما هنوز برای تشخیص توسط رادارها دور است و تا ماه اکتبر قابل تشخیص توسط رادارها نخواهد بود.
در تاریخ ۲۶ آوریل نخستین جلسه ی کنفرانس "دفاع از سیاره" شروع می شود و تا آن زمان احتمال برخورد این سیارک به زمین ۵ درصد افزایش داشته است. باقی سناریو در طول این کنفرانس انجام خواهد گرفت.
در این تصویر مدار سیارک و مدار زمین قابل مشاهده می باشد و مناطقی که این دو مدار همپوشانی دارند را می توان مشاهده کرد
در این تصویر مکان های بالقوه ی برخورد سیارک با رنگ قرمز مشخص شده اند
احتمال برخورد با استفاده از مشاهدات نجومی تخمین زده می شود و به مدت زمانی که سیارک مورد بررسی قرار گرفته است بستگی دارد. بعد از گذشت یک هفته چندین بررسی انجام شده و به علت درخشش ماه کامل این بررسی ها برای چند روز متوقف می شوند. بعد از چند روز با از سرگیری مشاهدات احتمال برخورد افزایش چشم گیری خواهد داشت و اگر سیارک در راه برخورد به زمین قرار بگیرد تا اختتام هفته این میزان به ۳۰ درصد و تا اختتام هفته بعدی به ۷۰ درصد خواهد رسید و در طول هفته های بعدی به ۹۰ درصد می رسد. اگر سیارک در راه برخورد نباشد نیز این احتمالات افزایش می یابد اما در نهایت زمانی که به اندازه ی کافی داده ها بررسی شوند به صفر خواهد رسید.
با افزایش داده ها مناطقی که در خطر هستند کمتر می شوند تا جایی که یک نقطه ی خاص مشخص شود. در بعضی سناریوها این سیارک ممکنست بدون ایجاد خطر در بالای یک اقیانوس منفجر شود و در این مرحله از آزمایش ۹۷ درصد احتمال دارد که این سیارک خطری ایجاد نکند اما ۳ درصد باقی مانده متخصصان را نگران می کند.
روز دوم شبیه سازی، ۲ مه ۲۰۲۱
در روز دوم می توان منطقه ی کلی که احتمال برخورد سیارک به آن وجود دارد را تعیین کرد و بر طبق داده های جدید مشخص می شود که این سیارک به اروپا و یا شمال آفریقا برخورد خواهدنمود. با این وجود هنوز اندازه ی سیارک و تاثیری که برخورد آن خواهد گذاشت هنوز نامشخص است.
داده ها نشان میدهد که این سیارک در سال ۲۰۱۴ در نزدیکی زمین قرار گرفته است. این داده ها احتمال برخورد را ۱ به ۲۰ نشان میدهد. بااینکه این خبر بدی است اما می تواند به یافتن راهی برای دور نگه داشتن سیارک “۲۰۲۱ PDC” از زمین کمک نماید.
متخصصان چندین روش برای این کار پیشنهاد می کنند. یکی از روش ها پرتاب جسمی سنگین به سمت آن برای عقب راندن یا جلو بردن آن در مسیرش است. بااینکه مدار زمین و این سیارک همچنان با هم تلاقی دارند اما دیگر در یک زمان یکسان در یک نقطه قرار نخواهند گرفت.
راه حل دیگر استفاده از یک سلاح هسته ای برای نابود کردن آنست. اما هیچ یک از این روش ها باتوجه به سرعت کم ما در انجام ماموریت های فضایی امکان پذیر نیست و با احتمال برخورد یک سیارک طی شش ماه انسان ها باید یک فضاپیمای آماده روی سکوی پرتاب داشته باشند تا به سیاره ای دیگر سفر کنند.
روز سوم شبیه سازی، ۳۰ ژوئن ۲۰۲۱
ستاره شناسان هر شب این سیارک را به وسیله ی بزرگ ترین تلسکوپ های جهان بررسی می کنند که به آنها اطلاعات دقیق تری از مدار آن می دهد. محل برخورد این سیارک حدودا مشخص شده است و می تواند آلمان، جمهوری چک و یا اتریش باشد.
متخصصان قطر آنرا در حدود ۱۶۰ متر تخمین زده اند. و به نظر می آید اندازه ی آن درحدود ۸۰ تا ۲۴۰ متر باشد بااینکه هنوز هم می تواند مخرب باشد اما شرایط از بدترین حالتی که دانشمندان در نظر گرفته بودند بهتر است.
محققان می گویند بدترین حالت این نیست که این سیارک به مرکز یک شهر پرجمعیت برخورد کند بلکه این است که در بین دو شهر پرجمعیت برخورد کند.
روز پایانی، ۱۴ اکتبر ۲۰۲۱
تنها شش روز تا برخورد باقی مانده و الان این سیارک در معرض دید خیلی از رادارهای گلدستون است و در فاصله ی ۶.۳ میلیون کیلومتری زمین قرار دارد.
رادارها اندازه ی آنرا حدود ۱۰۵ متر نشان می دهند محل برخورد آن همان سه کشور پیش بینی می شود و با سرعت ۱۵.۲ کیلومتر بر ثانیه وارد جو خواهد شد. منطقه ای که مورد برخورد قرار می گیرد در بدترین حالت ۳۰۰ کیلومتر مساحت خواهد داشت و بطور متوسط ۱۵۰ کیلومتر.
اما در این آزمایش فرضی، محل برخورد و اتفاقی که بعد از برخورد رخ خواهد داد مد نظر نیست بلکه این تمرین کارمندان خدمات اضطراری و دانشمندان را دورهم جمع می کند تا برای خطرات بالقوه آینده با یکدیگر هماهنگ شوند.
ناسا تا حالا در هفت کنفرانس برخورد فرضی شرکت کرده است و در سه مورد نیز با سازمان مدیریت بحران فدرال همکاری داشته است.
در تمرینات مشترک ناسا و سازمان مدیریت بحران فدرال، آژانس های فدرال دیگری همچون وزارت دفاع و امور خارجه شرکت داشتند.
دکتر پاول چوداس مدیر این برنامه می گوید: مانور برخورد سیارک فرضی به ما کمک می نماید تا درمورد نحوه ی واکنش به این رویداد فکر نماییم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب